memleketimizde
havaalanı yok ki
bu kadar uçak niye anne
sessizdi bizim buralar
kuş konmaz
kervan geçmez
ıpıssızdı
kulaklarımızı sağır eden
bu ateş topları
gürültü, patırdı nedir anne
mis gibi soluduğumuz
tertemiz havasıyla övündüğümüz
pırıl pırıl gökyüzünü kaplayan
bu dumanlar ne anne
okulumuz kapatılmış dedi arkadaşım
neden,suçumuz ne
biz nerdeyiz anne
neden kapkaranlık her yer
rüya mı gördüklerim
babam sabah buradaydı
kardeşim nerede
çok acıktım anne
üşüyorum
başım dönüyor
uykum geliyor
anne
Aralık 2015
Necdet UçanKayıt Tarihi : 29.12.2015 09:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Savaşta çocukların dramı
![Necdet Uçan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/29/usuyorum-anne-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!