Üşüyorum Anne.. Şiiri - Furkan Gölle

Sensizliğin adını sonsuzluk koydum,
Yürümeye mecalim yokken sen yanımdaysan koşuyordum,
Sesleniyor haykırıyordum,
Ama sen yoktun, sen beni duymuyordun,

Şimdi ise yalnızım kimsesizim,
Haykırışım tek sana,
Üşüyorum anne üşüyorum,

Koymuşlar bir çukura,
Sarmışlar beyaz bir çarşafa,
Yüzümüde kapadılar,
Ben göremiyorum anne,

Karanlıktan çok korkuyorum,
Üşüyorum anne üşüyorum,

Şimdi nerdesiniz ey arkadaşlarım, ey menfaat çıkarlarım,
Tek başıma girdim buraya,
Kimse yanımda yok,
Çok korkuyorum anne,

Karanlık içine çekiyor beni,
Karanlıkta göremiyorum anne,
Üşüyorum anne üşüyorum,
Sen sar beni eskisi gibi yavrum de,

Üstüme atmayın toprakları,
Yorganım bir avuç kara toprak olmasın anne olmasın,
Ben ölünce bir yazı yazdırmış babam mezar taşıma,
Güzel bir bahar günü ama oğlum yanımda yok oğlumu göremiyorum,
Ne demektir bilirmisin anne,
Karanlığa itilip mezardaymış gibi haykırmayı bilirmisin bilirmisin,
Sen karanlıkta görebilirmisin anne,
Şimdi ise göçüyorum dünyadan,
Tek başıma tek tabanca,
Üşüyorum anne üşüyorum,

Saygılarımla Furkan Gölle