Üşüyorum Anne Şiiri - Dilek Hokkaömeroğlu

Gecenin dört duvar yalnızlığında
Üşüyorum anne...
Hangi masal teselli ki bana
Saatin geceyi vurduğu o kalabalık sesler arasında
Sensiz kalmak işte en çok canımı acıtan
Yağmur yine vuruyor yüreğime sessizce
Yastığa yorgana düşman başım
Küçük bir çocuk sevincine sarılır mısın yine?
Arabesk diyorlar dinlediğim şarkıalra
Şiirler yazdım sana
Yalnızlığımla başbaşa taş duvarlara
Sığınıyorum kucağında uyur gibi
Geçen her zaman büyütüyor beni
Üşüyorum anne..
Ben büyümek istemiyorum anne...!
Dilenciyim arta kalan senden bütün mutluluklara..