Üşüyorum Anacığım Şiiri - Bahadır Celenk

Bugün yine bana bir haller oldu,
Kendimi yine yalnız hissediyorum.
Koca dünyada yalnız ve kimsesiz...
Kalabalık bir gölge,
Bir silüet,
İçim boşalıyor,
Boğazımda düğümleniyor yalnızlığım!
Boğuluyorum...
Boğuluyorum! ..

Ağlamak istiyorum
Seni kaybettiğim gün gibi.

Sahilde geziyorum,
Deniz üzerinde taş sektiriyorum,
Sonra seni görmek ümidiyle
Geri dönüp bakıyorum
Her zamanki o sıcak bakışlarını,
O gülümseyen gözlerini,
Bana açılan kollarını
Derin bir aah çekiyorum.
Kollarım yanıma düşüyor,
Dizlerim beni taşımıyor,
Yıkılıyorum yerlere.
Aah Anacığım ahh!
Neden bırakıp gittin beni
Yada benide götürseydin.
Yanına uzanırdım.
Kalbinin, sevginin sıcaklığı
Yine ıslatırdı içimi.

Ölülerin teni soğuk olur diyorlar,
Senin sevgin o kadar sıcak ki;
O kadar büyüktü ki;
İkimizde ısınırdık sevginle...
Üşüyorum Anacığım,
Çok üşüyorum...
Bak ellerim buz gibi
Titriyorum, ısınamıyorum...

Güneş yakıyor diyorlar,
Ağustos güneşi
Ama ben üşüyorum Anacığım
Titriyorum...

Neden bırakıp gittin Anacığım
Yada götürseydin beni de,
Oğlunu, kara oğlunu.
Üşüyorum Anne,
Bak titriyorum.
Üşüyorum Anacağım!
Üşüyorum...
Üşüyorum...