Ben ilkbaharda üşürüm
İnsanların yanmaya başladığı zamanda
Bana ilkbaharın soğuk rüzgarları vurur
Hatıralardan esip gelen o soğuk rüzgar
Titrememek için zor tutarım kendimi
Uçup gitmemek için o esen rüzgarda
Bakmamaya çalışırım yeni açan çiçeklere
Mühürlü kalbime nispet yaparcasına açan
Unutmaya çalışırım o ılık rüzgarları
Zamanında tenime hayat veren
Ama şimdilerde üşütüyor beni nedense
Özlemimi katlarcasına, üşütüyor anlamadım...
Kayıt Tarihi : 25.4.2006 14:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Sungur Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/25/usuyorum-92.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!