Üşüyorum Şiiri - Murat Kılıç 2

Dışarıda güneş ortalığı kavuruyor.
Yaz sıcağı almış başını gidiyor.
Gölgeler bile isyan ediyor.
Ben zemheri halindeyim, üşüyorum.

Ne yokluk belli ne de varlık.
Bendeki kaybedilene hüsranlık.
Gökler parlak ben karanlık.
Işıksızlığın derdineyim, üşüyorum.

Olduğum gibi kalamadığımdan.
Boş hayallere ağladığımdan.
Bu onulmaz hayal kırıklığımdan,
Usanmayan günlerindeyim, üşüyorum.

Kesseler de kanım akmaz benim.
Yerde sürseler elim kalkmaz benim.
Bu halim divanelik sayılmaz benim.
Kaybedilen peşindeyim, üşüyorum.