Üşüyorum Şiiri - Ferhat Eren

Üşüyorum güneşin koynunda bile şimdi.
Buz tutmuş,umudunu yitirmiş hayallerim.
Çok uzaklardan bakıyor artık,bakışlarını seyrettiğim yıldızlar.
Soğuk terler ıslatıyor avuçlarımı,
Uzanmıyor umuda artık ellerim…

Bir nefes çektim sigaramdan,bir nefes daha harcadım hayattan.
Sırtımı dayadığım ıhlamur ağacı avuçlarını açmıyor göklere,
Duamızı yakarmıyor,susmuş,gözlerini dikmiş köklerine.
Dallarında şakıyan kuşlar ağıtlar yakıyor,
Serçeler,bülbüller susmuş,her yerde kargalar şakıyor…

Sisler kaplamış her yanı,görünmüyor yarınlar
Gözlerim uzaklara dalmış,
Bakışlarım karanlıklarda kaybolmuş hayalleri arıyor.
Düşünceler içinde zonkluyor beynim.
Yarınlara mı özlem,yoksa belirsiz umutlar mı beklenen.
Karanlıklar içinde kaybolmuş uykusuz gecelerim.

Baş ucuma bir resmini bile koyamadım.
Sensizlikte donuk bakışlarını özlemek bile yasak.
İsmini doyasıya haykıramadım,
Eşe dosta duyuramadım…
Kapının önünden geçerken pencerene bakmak yasak,
Yasak yağmurların altında ellerini tutmak,
Gözlerine gülerek bakmak yasak…

Sevgiden korkulur mu hiç?
Sevmenin yasak olduğu hayat mıdır yaşamak
Günah değil mi hayallere pranga vurmak..?