Üşuyorum... Şiiri - Dündar Sansur

Kentin kaldırımlarına yağarsın diye,
Bir bir dolaştım üryan karanlıklarda.
Daralan sokaklarda çıkmazlarımın ayak izleri vardı,
Sırılsıklam bir sen yeridir artık yürek…
Hasret bulutları gibi toplanmış yer gök
Dağılmaz mı bu kasvetli zemheri, bu ayaz,
Ruhumu kelepçeleyen bu kederli ezgiler,
Yüreğimi çarmıha geren sensizliğin zincirleri,
Gülistana dönüşmez mi hiç bu perişan iklim,
Bitmez mi bu sürgünlerim, çocuk tebessümlerinden…

Bütün gece, bütün gün, senle bütünleşen ne varsa
Sığdırmaya çabalarken bıçak yüzlü gözlerime,
Ağır gelir bu kasvetli havalar, yaram deşilir yine
Bağdaş kurarken buzul şafaklarda yokluğun,
Yangınlar başlar -bu havalarda-
Tenime dokunacak, ellerime tutunacak, düşlerime ısınacak,
Yüreğimde barınacak tüm mekanlar işgal yeridir bu kentte.
Mülteci bir çocuğun bakışları gibisin üşürken umut! …