Üşüyorum Şiiri - Ömer Arslan

Soğuk iliklerime kadar işliyor
Hatta alyuvarlarıma kadar
Hasret ateşinde olmasa vallahi
Bu soğuk dondur beni

Üşüyen ellerimi hohluyorum fayda etmiyor
Sigaramın ateşinde ısınmaya çalışıyorum
Faydasız faydalar
Sonra dağlara bakıyorum
Her yer bembeyaz her yer kar
Yalnız gece karanlık gece korkunç
Karanlık saçların gibi
Yalnız dağlarla da küskünüm
Saçlarınla olduğu gibi

Dağlar bana soğuk getiriyor düşman getiriyor
Daha geçenlerde bir şarjör attım üstüne
İsmini yazdım kurşunla
Sonra dalıyorum uzaklara
Düşmanımın gözüne dağlara

Bir ses duyar gibi oluyorum
Düşüncelerim dağılıyor irkiliyorum
Bakıyorum etrafa kimseler yok
Yumruklarımı sıkıyorum hıncımdan öylesine
Üşüyen ellerimle karın üstüne ismini yazıyorum
Kararsızlığımı ortaya koyup siliyorum
Hepsini
Rüzgar ıslıklarıyla seviniyor yalnızlığıma

Uzaktan gelen köpek sesleri dağıtıyor düşüncelerimi
Sonra yine dalıyorum uzaklara inatsa inat
Aslında sen bana çok yakınsın
İşte şuradasın
Uzatsam ellerimi tutacak gibiyim
Ama açsam gözlerimi gideceksin biliyorum
Açmıyorum işte bende gözlerim
Ve birazdan güneş doğacak yalnızlığıma
Üşüyen şakaklarımın üstüne

Sanki beni utandırmak için vuracak alnıma
Ve şakaklarıma
biliyorum güneşi sensiz karşılayacağım
çünkü ben sensizim ve üşüyorum

http://sairarslan.sitemynet.com
Şerare ve Şule isimli kitaptan