Üşüyorum Şiiri - Hilmi Atasever

31 aralık yılın son günü
Havada kar tanesi yer bir okadar soğuk
Gazzede yalın ayaklı çocuklar sesleri boğuk
Haykırrırken buz tutmuş feryatlarla
Duyulmaz çığlıkları,çırpınışları
Ne üste elbise, ne başta çatı
Duyulmaz çığlıklar kalpler çok katı

Sımsıcak odamda üşüyorum
Buz tutmuş yüreğim soba başında
Konuşamaz titrek çenem
Birbirine vurunca dişlerim
Yakarken sğuğun ayazı bütün bedenimi
Sıcacık odam da ben üşüyorum.

Görenler duyarsız bu manzaraya
İnsanız görünürde ama
Ne merhamet kalmış ne haya
Şikayetim var yarab
Sitemim sana değil haşa
Yüzüm yok el açıp yalvarmaya
Kimsesizlerin sesi sensin yarab
Senden başka kimseler bakmaz bu davaya