Üşüyorum Şiiri - Sibel Arslan

Bugün çok üşüyorum
Yavrucuğum.
Soğuktan değil inan
Titremem.
Tiksinmek bedenimi
Donduran.
Kıyılan kıyılana
Yılan yılana sarılan.
Ve bir tutam nefeslere
Yetişememekti zaman.
Bir mesafe var
Patikalı yollarda
Ulaşılamayan.

Bedenim üşüyor
Yavrucuğum
Utanıyorum .
Yavaşça çekiyorum
Nefesimi.
İnsanlığımdan
Analığımdan
Üşüyorum.

Çok utanıyorum.
Seni saramamak.
İçimi acıtıyor.
Bir tutam toprakla
Yüzleşmekten
Utanıyorum.

Acı zaman aşımına mı uğradı ki.
Adın yokluğuna karıştı
Günler belli değil.

Herkes utanır mı?
Herkes üşür mü?
Bilemem.

Bugün.
Bildiğimi haykırmaksa niyet.
Dağa taşta
Geleceği gömdüğünüz
Betonlara,
Ve dahi kundağa
Eli uzanana
Diyorum ki,
Melekler hiç ölmez ki.