Üşüyorum Şiiri - Yusuf Evin

Sevgilim senin yanındayken ben
Hiç olmadığın kadar ısınırdım
Sen benim güneşim; ayımdın
Senin yanın benim için anne kucağı gibiydi
Ama şimdi üşüyorum
Hemde çok çok üşüyorum…
O kadar soğuksun ki bana
Sanki acımasız bir istanbul kış akşamı
Kış akşamları bazılarının hayali
Bazılarının kabusları
Bu soğuk bana kabustan başka bişi hatırlatmıyor
Sadece üşüyorum, titriyorum
Bazen düşünüyorum
Acaba yaz akşamlarının sıcaklığını fazla mı düşünüyorum
Sonra hayır diyorum
Yaz akşamlarının sıcaklığından değil
Bu üşümeler
Sevgilim bu kış soğuğu hissediyorum
Hani beraber ısınıcaktık ya
Ben o günlerin hayalini kuruyorum
Akşamlar olsun diye dua ettiğim günler
Geceleri o ay’ı görmek için …
Yolumu aydınlatan,içimi ısıtan
O ay’ı
Şimdi göremiyorum seni
Dağların arkasında saklanıyorsun
Işığını hayal meyal görüyorum
Ama sıcaklığını başkasına veriyosun
Sokak köpeklerinden farksızım şimdi
Üşümez o diyosun belki
Onun tüyleri vardır dayanır diyosun
Ama inan sevdiğim ben
Ben soğuğu iliklerimde hissediyorum
Çok çok üşüyorum
Kibritçi kız gibiyim şimdi
Elimde kibrit niyetine anılar
Bende içimde onları yakarak ısınmaya çalışıyorum
Kutumda kaç kibrit var bilmiyorum
Her kibriti yakarken korkuyorum
Acaba elimdeki son kibrit mi diye
Bu elimdeki son kibritse
Gel sen yak
Yaktığım kibritler üşümemi azalttı , dindirmedi
Gelde yak şu kibriti
Ya bu kibrit beni ısıtıcak
Ya bu bu soğuk beni öldürücek
İkiside senin elinden olsun sevdiğim
Sen benim en büyük savaşımsın
Büyük savaşların büyük sonuçları olur ya
Ya yerle bir olucam
Ya da büyük bi zafer kazanıcam
Göz yaşlarım hunharca dökülmekte
Yeşil gözlerimden şimdi
Hani kıyamazdın ya o gözlere
Şimdi senin acından kızarmakta
Gel bu gözler daha fazla yanmadan
Durdur ağlamamı
Ya da soğuğu hissetmemeye başladığım
O ana kadar bırakta ağlayayım
Çünkü o an soğuk değil
Senin sıcaklığının hayali öldürmüş olacak beni