Dünyayı izliyorum, dinliyorum yeraltından,
Bazen gökyüzünden. Müziğini hissediyorum kalbinin çarpıntısında. Issız yollarından geçiyorum akşamları. Derin şiirler okuyor serin rüzgarlar. Üşüyorum.
Sisten göz gòzü görmez oluyor bazen, görünmez oluyor bazı yerler, bazı insanlar. Birileri koşup gelip sanki yumrukluyor göğsümü, Sivri tırnaklarıyla yırtıyorlar ruhumu.
Bitmemiş bir heykel gibiyim çok eski çağlardan kalma.
Çok eski bir acının hüznü yerleşmiş yüzümde.
Yıkandıkça yıpranmış kıyafetler gibiyim ipteki.
Derin şiirler okuyor serin rüzgarlar.
Ha uçtum ha uçacağım.
Kayıt Tarihi : 23.2.2023 18:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!