Üşüyorum Şiiri - Gülbey Yılmaz

O gün cennete doğru uçuyordum
Mevlam beni çağırıyordu,beni istiyordu
Sanki bu dünyada ki son yolculuğumdu
Bir şeyler oluyordu içimde fırtınalar kopuyurdu

İki saniye sonrası ne olacağı belli değildi
Hüküm Allahındı o biliyordu hayrı şerri
Kavgalarım,yaşadıklarım geldı aklıma
Hak yolunda geçen ömrümün Film şeridi

Ne mutlu vatan çilesı çekerken son geldi
Gönlüm Mevlayı dilim Kelime-i Şehadeti söyledi
Hak Allah dedim, Keş Dağına dava arkadaşlarımla uzandım
Kuru Deredeki Kanlıçukur beni içine aldı

Her yanım karla buz oldu üşüyorum, üşüyorum
Mamak zindanındaki 7.5 yıl gibi, yıne üşüyorum
Neden soğuk ,yerler güneşimiz nerde
Yorganım buz yastığım buz üşüyorum

Elimden tutan kalabalıklar dağılmış kimseler yok
Yattığım yerler de sanki tabutluklardan soğuk
Bağırıyorum, çağırıyorum sessiz sağır dağlara
Herkes herşey donmuş etrafta kimseler yok

Nerdesiniz Alperenler ,ordamısınız Bozkurtlar
Çok üşüyorum... sizidemi susturdular, dondurdular
Nerdesın anam,nerdesin kara kaşlım..üşüyorum hemde çok
Neden böyle oldu bıze neden kıydılar ,neden ayırdılar

Sesler var ,dumanlar var sisler aralanmıyor
Gözüme perde koydular, gündüz olmadan gece oluyor
Nefes alamıyorum yüreğim patlayacak gibi
İşte ruhum yatakta değil , eğilmeden şehadete ulaşıyor

Uzak çok uzaklara,güzelliklere ruhum yol aldı
Güvercinler ülkesinde dinledim rüzgarları
Sız beni özlerken anıların ardından
Ruhum huzurla bir çeşme başında zikre daldı

Öğüdümdür ardımdan ağlamayın yaş da dökmeyin
Üç günlük dünya için yanar döner olmayın
Her dakika her daim doğru yaşayın
Düz gidin sonsuza kadar dik durun