Üşüyorum..
Tenhalarda sevişenlerin,
Kahkahaları çınlıyor boşlukta.
Sen diyorum..
"ten"denen sarhoşluktan bahsediyorum.
Hafızamı zorluyorum,
Cezaya vuruyorum ellerimi.
İnce bir alfabeyle kapatıyorum,
Dilimin çıplaklığını..
Ateş gibi, sen fışkırıyor hücrelerden.
Ah ediyor cümleler, her adımı sayıkladığında.
Tırnak uçlarından ter boşalıyor,
Kan revan savaşın ortasına.
Dans ediyor aşk perileri,
Kanatları parıltılar saçıyor, dağ lalesi iliştirdiğim saçlarına.
Vuslatı katletme çabası var.
Sine denilen yerde, dinlenmişliğim var, soluklanmışlığım.
Güneşi giyinmişliğim var, ince bir gelin gibi üstüme.
Dar gelmişliği var patikalarda, adımlarımın.
Baharı sen zannetmişliğim..
Su olup çağlayanlardan, akmışlığım var,
Avuçlarından içilmişliğim..
Sevdayı, sevda gibi yaşamışlığımız var,
Her sancımızda, yeniden doğmuşluğumuz..
Çok birikmişliğimiz var bizim çok,
Çok zenginiz biz...
Aşk mahrumu, gönül mahkumu, soluksuz bedenler..
Savulun..
Bu hayat bizim...
Zira; çok susamışlığımız var bizim...
Gülgün Özel
#inci
23 aralik 2017
Kayıt Tarihi : 12.12.2018 23:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülgün Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/12/usuyorum-464.jpg)