Üşüyorum anne
Ne zaman
Bir sokak çocuğu görsem
Sobanın yanına yaklaşıp
Isınmaktan utanıyorum
Bu dünya iki renge boyanmış
Biri beyaz biri siyah
Bir tarafta mutlu olanlar
Bir tarafta acı çekenler
Oysa ben
Mutlu olmaktan da utanır oldum
Tüm dünya insanıyla
Eşit şartlarda yasayabilmekti gayem
Ne zaman ağlayan bir çocuk sesi duysam
Şakağımdan vurulurum
Ne zaman aç görsem bir çocuğu
Tok gezmekten utanıyorum
Sevgisiz nasıl yaşar çocuklar
Sevmekten utanır olduk anne.
Kayıt Tarihi : 18.9.2018 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!