Üşüyorum Şiiri - Tanju Çubukçu

üşüyorum düşündükçe seni...
rezil bir ayazın ortasına düşüyorum,
düşüp düşüp doğrulmanın gücünü de
kalkmaların hevesini de yitirmişim.
eski baharlarda kalmış gülüşlerim...
kimbilir hangi yağmurlarda kaybolmuşum
düşlerimde beklerken boşuna gelişini.
sancılarımdan saçmalar savurup dört yana,
acılarımdan kalan parçalarından
yorganlar dikip, sessizce
gönül yaralarımın üstüne çekmeliyim.
sayamadığım dertlerimi avutmalıyım,
inatçı beni usulca uyutmalıyım artık...
gönlümde nasıl bir savaş verdiğimi,
içimde ki yerini de sen bilemezsin
ve sen ben gibi de sevemezsin...
seni içimde nasıl en derine gizlediğimi
derin derin kazıdığımı nereden bileceksin
vakti geldi artık buralardan gitmenin...
giderken gül yanaklarından yanıma,
sen kokan demetler de almayacağım.
gönül kırıklarım bile olmamayacak
gittiğim yerlerde seni hatırlatan...
sen olmayacaksın, sesin olmayacak,
güzel yüzün olmayacak, unutacağım
giderken yanıma beni de almayacağım
yani artık ne sen
ne de ben olmayacağım...