Üşüyorum Şiiri - Kenan Adsaz

Soğuğuna bile yabancıyım
bu şehrin...
Düşlerim üşüyor,
ben bir başka üşüyorum...
Ama değil soğuğundan,
Ama değil ayazından...
Üşütüyor beni
kendime kalışım...
Ve ben anılarda ısınıyorum...

Yürüdüğüm sokaklara,
yollara hasret kaldım...
Tek mevsimde köreliyorum,
bulamıyorum kendimi...
Özledim galiba...
baharını, yazını, kışını özledim...
bende olanı özledim...
Çocukluğumu, ailemi,
anılarımı bıraktığım memleketimi özledim...

Şimdi kıştır,
üşümesi tatlı, karı tatlıdır...
Gece bile gündüze döner
bu mevsimde...
Etraf görünür,
kar başka bir tonda,
başka bir aydınlıktadır, candır...
Her mevsim öyle,
Her şeyi başka, her şeyi...

Üşüyorum bilmediğim sokaklarda,
üşüyorum uzak anılarda,
Üşüyorum...
Ey düş bul beni
Yoruldum bu yabancı soğuklardan;
Isıtsın beni geçmişim,
Isıtsın ki
Ben sadece özüme döneyim,
Ben sadece onu bileyim... K. Adsaz