Üşüyorum Şiiri - Berivan Maruf

Üşüyorum sevgili...
Bir ürperti sarmış ruhumu.
Ve sebepsiz bir karmaşanın ellerine esir düşmüş yüreğim.
Gözlerimden düşen her damlada,
izi kalmış hatıraların.
Ellerim göz yaşlarımı gizleyemiyor artık...

Ah be sevgili...
Sonsuzluk beni çağırıyor sanki.
'Gel! ' diyor.
'Sebebin kalmadı artık.'
Bir çıkmaz sokağa itiyor beni bedenim.
Ne sana gelebiliyorum, ne de gerisin geri vazgeçebiliyorum senden.

Biliyorum sevgili...
Dönüşün cehenneme kar yağması
kadar imkansız.

Zaten bu son veda sevgili...
Bu son satır, bu son ölüşlerim sana.
Bu son gözyaşı kalbimden dökülen.
Ve bu son sevişim seni.
Hoşçakal sevgili...