Üşüyorum Şiiri - Ümit Azak

Toprak çok soğuk
Yılana, çiyana yem oluyorum
Gittikçe çürüyor bedenim
Durmadan hep üşüyorum

Üzerimdeki tahtalar kırıldı kırılacak
Çamurlu yağmur damlaları damlıyor yüzüme
Bir kaç hafta önce herkes ağlarken benim için
Şimdi kime ne?

Beyaz bir örtü sarmış bedenimi
Kime feryat etsem de, duymazlar ki sesimi
İki melek sorgu-sual faslına başlıyor
Her defasında daha bir gömülüyorum derine

Ah vah etmek zamanı geçti
Düşünmedim dünyanın faniliğni
Her şey artık oldu, bitti
Yenemedim şeytanlaşmış benliğimi

Üşüyorum
Ve tüm bedenim paramparça
Tükeniyorum
O bıraktığım nice keşkelerin uzağında

Üşüyorum
Durmadan üşüyorum...