Üşüyorum Şiiri - Nazlı Çalışır

Kış bastırdı üşüyorum, aslında yataktan hiç çıkmak istemiyorum.
Resim yapamadığıma göre yazılarıma döndüm, şöyle bir gözden geçirip, çar çabuk hazırlanıp önce iş yerime, oradan da kaçarcasına dergaha gittim.
Fatma her zaman ki gibi bilgisayarın başında, basıma girecek kitabın son düzenlemelerini yapıyordu.
Kenan ise Nazım Hikmeti anma etkinliği için yurt dışından gelen misafirlerin hesaplarıyla uğraşıyordu, bana faturalar ile ilgili bir şeyler anlattı ama anlamadım, anlarmış gibi yaptım.
Büyük üstat ise yetmişi aşan yaşına rağmen yine şiir okuyordu zikreder gibi.
Kenan bir ara dışarıya çıktı,geri döndüğünde elinde iki şişe şarap vardı. Küçük tüpün üzerinde şarabı kaynattık Fatma gizliden içine bir şeyler attı yine, o ucuz şarap enfes bir hale dönüştü.
Sonra çocuklar gibi şarap tenceresini sobanın üzerine koyup soba başı fasılına başladık…
Söz nereden oraya geldi bilmiyorum, Fatma yas tutan kadınların bağırlarına vurduklarını, bağırlarına vurdukça acılarını hafiflediğini söylerken kendi bağrımı düşündüm ne kadar vurmalıydım bağrımın altında yatan her an bana seni hatırlatan yorgun kalbime. Benimde acım hafiflermiydi? Sanmıyorum.
İki bardak şaraptan sonra, onları sobanın başında bırakarak beni evime götürecek caddelere daldım.Ara sokaklarda elimle göğsüme vurmayı düşündüm, sen tam ortamda, aklımla ruhumun birleştiği yerde, yıllardır benden bir parça olmuşken sana nasıl vururum beni terk etmen için…