Üşüyorum Şiiri - Dogan Tufan

Üşüyorum

Şubat ayının son haftasıydı,
Kar yağıyor lapa,lapa hava sisli ,
Yollar kapandı,araclar dizili
Korkuyorum,içime düşdü bir sızı.

Ya rab,ne büyüksün hikmetin bol,
Dün baharı yaşarken bu gün kış,
Soğukdan titriyorum,üşüyorum,
Hava soğuk, aracımızda bekliyorum.

Dizlerim titrek, yüreğim kıpır,kıpır
Garib bir dugu var bedenimde,
Penceremden bakıyorum,sesizce
Üşüyorum,havva çok soğuk Anne,

Günler gecti,azalmadı soğuklar,
Ağaclar,oldu kardan adamlar,
Pamuk gibi kardan atılmıyor adımlar,
Havalar çok soğuk,içimde korkular.

Yıllar sonra,ilkez kışı seyrediyorum.
Annemle eski kışları söyleşiyorum,
Oğlum,Yasin cay'la içimizi ısıtıyor,
Dönüş içinde,gözlerimiz yaşarıyor.

Kar arazili araclarla,getirildik,istasyona,
Bindik bizi götürecek vasıtamıza,
Saatler sonra,beyaz örtüden yeşile,
Çok şukur dönüyoruz gurbet denen evimize.

Allahım sana şukürler olsun,
Kışdan bahara,kavuşturdun,
Iki mevsimi bize birden yaşattın
Şukürler olsun evime kavuşturdun.
Doğan Tufan