Beni yalnız Ankara’ nın bu soğuğu değil,
İnsanların bakışları da üşütüyor.
O kadar üşüyorum ki,
İçimden geçen,
Aklıma gelen o kadar anı
Ve mutluluk hikayeleri bile
Isınmama yetmiyor.
Bir gün bir buzula dönüşüp,
Duygularımı hissedemeyeceğimden
Korkuyorum!
Şu an azıcığını hissettiğim,
Soğuk duygular.
Gittikçe soğuyor içim.
Eskiden olsa,
Hayat ışığım içimi ısıtırdı.
Ama artık,
O ışığı da kaybediyorum.
Sanki bir güneş tutulması.
Hergün içimi daha da karartan!
Üşüyorum.
Beni yalnız Ankara’ nın bu soğu değil.
İçimdeki fırtınalar üşütüyor!
Kayıt Tarihi : 9.11.2003 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!