Üşüyorum Şiiri - Nurten Tarım

Özsuyum
Aşkına kör düğüm olduğum
Yüreğimin yol çıkmazı
İki yaprak arasına sıkışan rüzgar gibi
Gecenin ayazı düşüyor gözlerime
Yazıyorum gözyaşlarıma gidişini
Üşüyorum
Üşüyor sokaklar
Karışıyorum yağmura
Söyle toprağa baharı getiren yeşil
Söyle yardan son kalan bahar
Eksik ne kaldı bu aşkta

Düşündükçe seni,
Ufkumda kaybolan yol oluyor gelişin
Saatler bölerken beni
Yoksun, gelmiyorsun
Üşüyorum
Düşünsem de seni
Üşüyor
Aklımda yalnızlığımın çıplak düşü
Kaplıyor bedenimi
Ayazla sevişen kartaneleri
Vazgeçilmezim
Sana olan duyguları anlatmak için
Bulutları üşütse de
Yağmura inat ağlıyorum!

Karanlık yorganına sarılan güneş
Nerede saklı kaldı sıcaklığın
Siyahını düşürdüğün geceler soğuk
Üşüyorum
Hayallerimden düşüyor yıldızlar!
Tükeniyorum

Ürküyor kuşlarımın çırpınışları
Yalnızlık kuşatılmış rüyalar
Korkumun titrek soğuğunda
Sarılsamda sevdanın kokusuna
Üşüyorum üşüyen nefesinde
Ve sen artık bende
Buz göllerine yansıyan bir heykelsin!