Üşüyorum Şiiri - Kemal Okumuş

Üşüyorum…
Sızarsam yine kanepede, üstümü ört anne.
Biliyorum soracaksın yine 'neden suratın asık? ' diye
Bu akşam sorma anne...
Sen sorma ben de anlatmayayım boş yere.
İçimden kendime anlatıp duruyorum zaten.
Delirmek üzereyim, yitecek kalan üç kuruşluk aklım.
Gülmeme uzunca müsaade etmiyorlar; ama benim de hakkım.
Anlamıyorlar anne, ne anlatsam, nasıl anlatsam anlamıyorlar!
Sanki onların ciğeri delikmiş gibi bir de ağlıyorlar.

Üşüyorum…
Ölüm gibi soğuk sanki anne bu gece.
Zemheri diye bahsettiğiniz mi bu gece?
Dudaklarım morarıyor, ellerim titriyor sanki.
Öleyazmak böyle bir şey mi anne?
Babam dürtüyor ya hani oturduğum da yanına.
“E, evlat gelmedi mi artık evlilik vakti? ”
Vakti mi beklenir illa okumak için o akdi?
Belki düğün değil de yas tutma vakti.
Ölmeye değer mi ki bu gün sence?
Ölünce kim ağlar ardımdan benim anne?

Üşüyorum…
Yağmurlu yine bugün hava, mis gibi toprak kokuyor.
Her yağmurla ıslandığında toprak kokusu böyle güzel gelirken,
Toprağın onları sarabilmesi için gelen ölümden insan neden korkuyor?
Bilirim sen hazzetmezsin ölümden bahsetmemden, hele ki bana dair.
Ölüm akılda tutulmayınca ne aşık olunabiliyor annem ne de şair.
İsterim ben de elbet sana her cümlemde hayattan dem vurmayı.
Hayatın sıcak renklerini görmeye en çok layık olansın.
Kıymetini bilmem mi annem kimler gitti de sen hep kalansın.
Ama ne yapayım üşüyorum anne, yoksun hem de bu kez yanımda.
Ellerimi, dudaklarımı boş verdim de yüreğim üşüyor be anne!
Bana edilenlere artık isyan mı ediyor o küçük sandık ne?

Üşüyorum…
Tarafsız tartıyorum aklımda ettiklerimi ve edilenleri.
Görüyorum kendime düşen hata namına payeleri.
Hazırım özür dilemek için, hatta diledim de.
Telafi bile ettim onları, kırmamak için insanları anne.
Ne diyelim ki benim dünyadaki vazifem bu sanırsam.
Dağıtıp tüm her şeyimi beklememek tek karşılık.
Dağılmakmış iç dünyamda, içimde kalacakmış koca karışıklık.
Bu kez gidişimin dönüşü yokmuş gibi geliyor be anne.
Sanki tarifi mümkün olmayan bir yola sevk ettiler beni.
Her şeyimi aldılar, azık vermediler, mahrum ettiler benden seni.
Öylesi bir üşümek değil bu kez anne kızma bana.
Bir daha hiç karda oynamadım söz verdim diye sana.
Bu kez ölesiye üşüyorum anne, bakma titriyor bedenim.
Ört sen yine üzerimi anne, biliyorum var bir dua edenim.