Üşüyorum Şiiri - Vahit Kara

Bir dağ başı sessizliğinde ömrüm,
Gözlerim ufukları ufukları delercesine,
Yüreğim titrerken, kapanırken gözlerim bir ömre,
Ayrılık soğuktan daha soğuk,
Üşüyorum...

Yitik mısralarım kaldı, kayıp bir ömürden,
Mamak’ da soğuk taş duvarlar,
Maraş’ da uğruna öldüğüm, vatan var.
Bir soğuk mart akşamı, karlı dağlar,
Üşüyorum...

Rahmeti Rahmana yürümek vardı aklımda,
Vuslatın en güzeli, en ziyadesi,
Bir akşamüstü, vakit geceye çalarken,
Yükselirken semaya doğru bedenim,
Sana geliyorum Ey Alemlerin Rabbi,
Üşüyorum...

Ardımda gözü yaşlı iki yetim bıraktım,
Bir ana, bir eş boynu bükük, sana emanet,
Dularınızı duyuyorum, gözlerim kararırken,
Her ayrılık bir vuslattır aslında iyi bildiğim,
Bir sevgiden, bir sevgiliye koşuyorum,
Üşüyorum...