Üşüyorum Şiiri - Aslan Baykara

Beril dağlarının eteklerinde
Bir ben birde amansız zemheri
Üşüyorum
Ne bir ses ne de tek bir Işık
Esen boranın ıslığından başka
Buzdan iğneler, kanatıyor yüreğimi
Tutuyor, sarıyor, dolduruyor benliğimi
Yüreğim yanıyor
Bi haber bekler Alplerim Erenlerim
Kırk bir yılın yorgunluğu ruhumda
Buzdan bir camın arkasında
Kar beyazı sarmış sonsuzluğun yolunu
Kardelenler deliyor beyaz örtüleri
Üşüyorum
Damla damla
Akta ısıt içimi
İliklerimde kadar Üşüyorum bu akşam
Kainatı ısıtan güneş
Doğda ısıt içimi diyorum
Bir sevda harı yakar gül yüreğimi
Biri Bağımsız Büyük Türkiye
Diğeri alnı ak başı dik yürekli Anadolu erleri
Yüreğimi yüreklerin içine ektim
Ey sonsuzluğun sahibi duyanım sensin
Yol verir mi bu amansız zemheri
Bir elimde gül diğerinde hilal
Kekik kokularıyla, başak taneleri ile
Bir çeşme başında, Şarkışla ovasında
Demli bir çayın sohbetine
Misafir et
Semaya yükselen dualar sarar bedenimi
Yine de çok üşüyorum
Üşüyorum!
Üşüyorum bu gece
Sağ yanım
Sağ yanım çok üşüyor
Üşüyorum....

“selam olsun ömür seccadesini gönül dergahına serenlere”
26 Mart 2009
Aslan BAYKARA