----Üşüyorum (2) Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Gece ağlıyor gözlerimde sessiz çığlıklarıyla,
Yıldızlar dökülüyor gözlerimden tane tane,
Yüreğimin orta yerinde paslı bir bıçak,
Nefes aldıkça dahada derine batıyor,
Ve ben üşüyorum gecenin ayazında,
Yoruldu yüreğim bağ bozum zamanı sevdalarda,
Ciğerlerim kanserli hücre gibi sızlıyor,
Bütün bir gece boyunca,
Bedenim sanki ikinci şubede sorguda,
Tınaklarım çekiliyor teker teker,
Kan damlıyor her bir hücremden,
Vücudumda nar gibi demirler soğuyor,
Ve ben üşüyorum gecenin ayazında,
Yoruldu yüreğim bağ bozum zamanı sevdalarda,
Prangalar esktiyorum çaresizce,
Yüreğime dem vuruyor zamansız ayrılıklar,
Her saniye her dakika bin kurşun saplanıyor,
Ve ben üşüyorum gecenin ayazında,
Yoruldu yüreğim bağ bozum zamanı sevdalarda,
Dudaklarımad bir ayrlık şarkısı,
Dudakla dişim arasında sesleniyor,
Bazen yaramaz bir çocuk misali haykırıyor,
Bazen de süt dökmüş gibi sesizce ağlıyor yüreğm,
Ve ben üşüyorum gecenin ayazında,