Üşüyorum Şiiri - Erhan Erbil

Soğukla kardeş olmuş,
Issız ve kimsesiz,
Yalnızlıkların hüküm sürdüğü,
En zor acıların çekildiği,
Kimseciklerin ortalıkta gözükmediği,
Tüm herkesin en derin ve tatlı uykulara daldığı,
Benliğin ve bencilliğin,
Birbiri ile yarışta atağa kalktığı,
Sevgilinin bile;
Sevgilisini unuttuğu,
Soğukla kardeş olmuş gecede,
Üşüyorum…
Sıcak bir el mi sıkar avuçlarımı?
İncinmiş ve yıpranmış bedenimi,
Bir anne şefkatiyle sardığında,
Anamın sıcaklığını duyar mıyım?
Bu sessiz, sakin,
Soğukla kardeş olmuş gecede…