Üşüyorum Şiiri - Ahmet Turan Altunsu

semaverimde çay demleniyor
ben demleniyorum...
-bir çift kumru penceremde yemleniyor-
beynimde fır dönüyor düşünceler
kelebek kanadındaki benekler uçuşuyor göz/önümde
her geçen an, zamana ekleniyor: hüzünleniyorum...
hatıralar, buruk/demli bir çay kıvamında...
hükmediyor titreyen işkenceler belleğime
kardeşim oluyor keskin acılar, özdeşim oluyor...
söyleniyorum çarkıfeleğime...
yapışıyor dudağıma demli çay kıvamındaki bir sinkaf
-çifte kavrulmuş bir kahve telvesi hâttâ-
buruk mu buruk bir tat...
araf’ ı arıyorum: sahi... nerde araf? ..
tam orda olmak istiyorum!
şimdi cehennemde miyim ne? ..
sorgularındayım adeta zebanilerin: mutat...
uçuyor ardı ardına kumrular penceremden
düşüyorum gözlerimden
-düştüğüm gibi gözünden adeta-
araf’ta mıyım sahi? ..
üşüyorum... üşüyorum... üşüyorum...

17.05.2008 / Güdül / Ankara
Ahmet Turan Altunsu

ahtual' den......