Üşüyorum Şiiri - Atila Işık

ÜŞÜYORUM

Yanımda sen yoksun ya, ne zaman ki uyanıyorum sensiz sabahlara
Yatak yanar, oda yanar, sokak yanar, koca bir kent yanar
ben üşürüm

Sana gelmek için mavi bir okyanusa dalıp da,
fırtına ve yağmurlar içinde azgın dalgalarla boğuştum
Ellerini aradım sabaha dek
Uyku kesmiş ya yolumu
Şöyle koyunca yastığa başımı, girince uykunun koynuna
Tenimde bir garip titreyiş
sokul, sokul bana üşüyorum

Eski bir değirmen taşında ezilirken zaman, kabuğunu çatlatıyor çekirdek
Aniden bir çığlık bölüyor geceyi
Avaz avaz bir çığlık
Tam ellerini tutmuşum ya
Kulak dolusu çığlıklar sarıyor sonra kenti dört bir yandan
Ellerin kayıyor ellerimden
Renkler değişiyor siyah oluyor her yer ve her şey
yak, yak ışıkları üşüyorum

Yılların derin çizgiler eklediği, el değmemiş umutlar içinde sana koşarken
Deli dolu dalgaları da alıp yanına,
peşime takılıyor gecenin karanlığı
Bir ses, bir nefes olmayınca yanımda korkar, titrerim
konuş, ses ver bana üşüyorum

Yanımda sen yoksun ya, ne zaman ki uyanıyorum sensiz sabahlara
Yatak yanar, oda yanar, sokak yanar, koca bir kent yanar
ben üşürüm