S. Üşüyorum Şiiri - Enver Ertürk

Bir Ali abimiz vardı.
Neşelendiği zaman veya kederlendiğinde,
hayatından bir şeyler anlatırdı.
Tahsil klâsik lise.
Ne iş verilirse yaparım diyen,
yani hiç bir şeyi tam bilmeyen.
Hoş sohbet bulunca içen,
dünya yansa dert etmeyen
öyle biri işte.

Şimdi aklıma gelen,
dalgın gözlerimde bir an
geçmişi canlandıran hikâye..,
Yok hikâye değil.. Tıpkısına olmuş.
Olmuşta, Ali abi
babası İsmail amcaya fena dolmuş.
O gün söyledikleri,
tam üç yıl oldu askerden geleli.
babam demiyor bizim oğlan evlenmeli.
Yüzümü kızartıp valde sultana..,
-Anne bir kız var köşedeki binada.
Hani P.T.T den emekli İzzet beyin Seniha,
babamın ağzını arasana.

Eh annedir.
Tek oğul Ali, mürüvvetini görmek,
torunlarını öpmek sevmek,
en büyük dileğidir.

Yatsı namazından sonra,
mahalle kahvesinde,
az şekerlisini içip te eve dönen,
İsmail efendi'den..,
Eşref saatinde mi diye kestirip,
biyol destur isteyip,
-Bey, bizim oğlan üşüyormuş,
diye çıtlatınca..
İsmail amca az daha,
koltuktan düşüyormuş.
Çakmak çakmak olmuş gözleri.
Verdiği cevap..
-Hatun söyletme beni.
Oğlan hayta,
iş yok, güç yok,
para pul yok oğlu yok.
evlilik işi daha sonra.
geçen gün yüklükte,
denklere baktım da, epeyce fazla.
Atıver üzerine
kalınca bir yorgan daha.

El kızı bu belki bekler.
Seniha gitti gider.
Uzaklardan gelen uzak akraba,
eğitimde müfettişmiş galiba.
Apar topar nişan, nikah, düğün..,
Garip Ali el elde, el başta,
aklına geldikçe.., Dövün Ali dövün.

Ali abinin kendi deyimiydi..
Seniha bir güzelmiş ki,
tıpkı fındık gibi.

Tek derdi bu idi..
Tek sevdiği Seniha ile, evlenememek ti.

Rahmet olası İsmail amca,
Ali abinin babası..
Söylediği söz hep hatırımda.
Atıver üzerine bir yorgan daha.
Nedense seni hayal ederken,
İsmail amcanın bu sözü aklıma geliyor.
Bütün vücudumu bir ürperti sarıyor.
Ve ben dört mevsim,
seni düşünüp üşüyorum.
Ve ben.., Yorgan değil, seni istiyorum.