Temmuz sıcağında neden neden üşüyorum
Güneş doğmadı gönlüme yine
Hasretini sıcak sıcak soluyorum
Gücüm kalmadı yine, gün başlarken...
Yeter artık yetti canıma
Hasretin kurşunu girdi kalbime
Derman veren olmadı derdime
Anlamadım bunu, anlayamadım
Hasretinin bu kadar zor olduğunu
Göremedim inan yine seni,
Ne başa belaymış yürek yangını
İçim kan ağlar yüzüm gülsede
Ben hasretine alışamadım...
Kalbim ağlasada, yüzüm gülmesede
Ben yinede mutluyum senli yanlızlıklara
Ellerim üşüsede, güneşim doğmasada
Mutluyum çünkü
Kalbinde olduğumu biliyorum....
Mutluyum çünkü
Aramızda hasret veren aşılmaz dağlar olsada
Ben seninle sabahlıyorum
Bu yanlız gecelerde....
Kayıt Tarihi : 31.7.2002 14:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Gencer](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/07/31/usuyorum-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!