Üşüyorum... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Yalnızım üşüyorum
Üzerime kapandı bulutlar
Hadi gel sarıl bana
Yağıyor bahar yağmuru
Ben çok üşüyorum

Sana
Son nefesim
Ben mahsum ben üzgün
Dalgalar çoğalıyor yüreğim de
Ne olur dinle yüreğimin sesini
Yaktı bu aşk ateşi beni

Gece aydın
Gündüz güneşim din
Deniz dalga dalga olmuş
Kıyılara vurdu
Hadi gel
Geceler çok sesiz ve karanlık
Ben çok üşüyorum

Yüreğim
Alev alev yansada
Sensiz üşüyorum

Yıllardır
Ne bir umut
Nede derdime çare
Yeter artık çekemez oldum

Yıllardır
Hayalim de düşüm de sen vardın
Seni unutmak imkansız oldu
Yolunu bekliyorum puslu camlar önünde
Hadi gel üşüyorum

Bitecek bir gün bu hasretlik
Kendi kaderimi kendim yazdım
Yıkıldı bütün hayalim
Doğacak banada bir gün güneş
Isıtacak belki de bedenimi
Ama sen yoksun ben üşüyorum

Bulut bulut oldu yüreğim
Sırıl sıklam oldu bedenim
Virane oldu hayalerim
Yıllardır koştum hayal peşinde
Ben kendimi sana verdim
Seni isterim seni

Güneşim de sendin ayım da
Hadi geleceksen gel bekletme beni
Bitmez oldu bu hasretlik
İstemem artık doğmasın güneş
Neylerim sensiz güneşi ayı
Hadi gel sarıl bana
Üşüyorum
Sensiz çok üşüyorum...
Hüseyin yanmaz
26/09/2010