Üşüyorum Şiiri - Yavuz Selim Dogan

dargınım, küskünüm, ben gidiyorum
bu yalan dünyayı terkediyorum
içimde umudu tüketiyorum
hayallerim yanıyor, ben üşüyorum...

sahipsiz ses gibi yankılanırım
kangıren oluyor bak yaralarım
kor oldu zihnimde yaşadıklarım
anılar tutuşuyor, ben üşüyorum

kapılar kapalı ışıklar sönmüş
dünümü kaybettim bugünse dünmüş
gönlümde nevbahar kışa bürünmüş
gökte güneş gülüyor, ben üşüyorum

mirasım göz yaşı, kara sayfalar
yalancı bakışlar, dürüst aynalar
apansız tükendi son dakikalar
toprak kucak açıyor ben üşüyorum...