Üşüyorum Şiiri - İsmail Tataroğlu

Kış geldi yine…
Çıplak ağaçlar gibiyim,
Çiçeksiz,yapraksız…
Üşüyorum…

Dallarımda kuşlar vardı,
Dertleşirdim onlarla bir zaman.
Ne zamanki mevsimlerden geldi hazan;
Önce çiçeklerim döküldü birer birer,
Sonra da yapraklar,
En son darbeyi vurunca kuşlar,
Çıplak kaldı dallarım.
Üşüyorum…

Çiçeklerimin kıymetini bilemedim.
Yapraklarımı hissettim de göremedim.
Ben sadece kuşları sevmiştim,
Şimdi çok geç gitti her şeyim.

Ama biliyorum ki; bahar gelecek.
Dallarım yeşerip çiçeklenecek.
Kuşlar yine dallarıma konacak.
Ama bu sefer;
Kıymetini bileceğim çiçeklerimin,
Yeşilliğini göreceğim yapraklarımın.
Kuşları yine seveceğim.
Kuşlar çok güzel ama yabancı,
Sen benim bir parçamsın çiçeğim…

Ben bir ağacım.
Dikildim bir gönül kenarına.
Sen yapraklarımın arasında saklanan,
Bir çiçekmişsin bilemedim.
Ben sadece kuşları sevmiştim.

Ama şimdi kış geldi,
Bekliyorum baharı.
Çıplak ağaçlar gibiyim.
Çiçeksiz,yapraksız.
Üşüyorum...