Üşüyorsam Şiiri - Aydın Akın

Yalnızlık utanır sensiz gecede`
Ay düşer burukluğuna
Titrer siyah gözlerinde
Üşüyorsam...

Kirli bir yüz düşer korkularıma
Kimsesizliğime bürünür
Yorgun bir düş olur
Annesizliğime
Üşüyorsam...

Sarhoş bir şiir olur gece
Düşer dillere
Titreyen bir yaprak gibi
Ürkerek,bir bulut gibi
Kendinden kaçarcasına
Ellerimden tutan yarınım olur
Üşüyorsam...

Kan düşer güvercin kanatlarına
Kanatlarında uzak bir telaş
Gözlerinde kanlı bir tükeniş
Uçacak bir mevsim arar
Mevsimlerin isimsiz bir anne olduğunu bilmeden
Üşüyorsam...

Annem düşer aklıma
Soğuk bir gece gibi;
Ansızın...
Ruhunun telaşı korkutur beni
Bir şubat akşamı kararlılığıyla
Soğuk bedeniyle bende üşürken
Üşüyorsam...

Anne, adını taşıyamam
Yokluğun kimsesiz,sessiz bir acıdır anne...
Anne,adını taşıyamam
Kimsesizliğimi de al koynuna
Büyüt sıcak teninde
Anne bak işte burada
Burada anne kokuna susamışlığım,
Yorgun bir babanın ümitsizliği,sensizliği
Burada
Üşür sırdaşının gölgesinde
Üşüyorsam...

Üşüyorsam,
Annem bende ölür
Üşüyorsam,
Annem bende yaşar
Üşüyorsam,
Ölüm bende ölür,

Üşüyorsam annem ölür...

(BATMAN-23/01/2007)