Üzerime biçtiğin yalnızlık gömleği dar geliyor bedenime artık.
Sensizlik seferinin tek gidişli bileti elimde…
Dur Demeni dilercesine bakıyorum yokluğuna.
Seni çok özledim biliyor musun?
Saat sensizliğin hiçlik vakti, mahpus duygularımda.
Sana dair tüm ihtimallerin imkânsız yazgısı kazınmış alnıma,
Bekliyorum bir ayağım uçurumun kenarında.
Tüm hücrelerim “sen” diye titriyor şu an ruhumda…
Yokluğunda ettiğim yeminlere and olsun!
Seni çok seviyorum duyuyor musun?
Sesini unuttuğum, öksüz hasretim benim.
Bırak süzülsün gözünden hayâsız yaşlar!
Değsin, o tanıyamadığım utanç panosu yüzüne...
Gözlerim ibretle bakarken yeryüzüne,
İşte geldim, dilimin döndüğü son yere.
Ölüyorum, üşüyor musun?
Kayıt Tarihi : 28.6.2020 15:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!