Üşüyor yüreğim

gönlümdeki amansız tipi,bu geCe dindi.
aşkımızın son perdesi, usulca indi.
alkış yok,tekrar sesleri yok
sadece boşluk,karanlık,ve derin sessizlik
dışardaki tipi,aksine devam ediyor.
içime kar ,düştü,üşüyor yüreğim,üşüyor.
gönülde yanmayan yangınlar,
ve tamiri tamirsiz pişmanlıklar
gözlerim,iki yağmur bulutu,
ha yağdı,ha yağacak,
yağarsa içimde kıyametler kopacak
nedense anlamadın sen,yada anlatamadım ben,
oysa ne çok sevmiştim seni,ne çok,bir bilsen.
içimdeki gülen çocuktun sen,büyümeyen
ufkumda güneştin,ömrümde ışık
umutsuzluğun içinde umuttun sancısız doğan
yoksulluğun içinde varlıktın,
yazda pınar,karanlık kışta,nurdun
yaşamıma bir ömür daha katan,ömürdün.
vede,en derine gömdüğüm sevdamdın sen,
fidan,fidan diktiğim,sevdam ile büyüttüğüm
aşkımdın sen..
yıllarca sandım ki,ben sendim,sen de ben.
nekadar yanılmışım,olmayan şeyi,
olur sanmışım,
nekadar kolaymış sence,aklına estikçe,
çekip gitmek,
sen diye çarpan yüreği,itip terketmek,
kırmak incitmek.
nar gibi yanarken,içime kar düştü,
üşüyor yüreğim üşüyor,
üzerine kor gibi gözyaşlarım düşüyor...

G.M.A