Üşüyor musun? Şiiri - İbrahim Şahin 1

Canım kardeşim
Çocuktuk
Beraber büyüdük
Beraber ağladık
Beraber güldük
Sen benden küçüktün
Erkek çocukların en küçüğü
Bir başka severdi annem seni
Kıskanırdım
Alındığımı görünce
“Oğlum o çocuk” derdi
Kış ayları gelince
Hep seni hatırlarım
Tek başımıza
Kış günü
Çayın ağılında kalırdık
Kardan yollar kapanırdı
Ne gelen var, ne giden
Yanımızda
Bulgur, tarhana,un
Hamurdan pağarç yapar
Ocak taşına yapıştırırdık
Ne de tatlı olurdu!
Sonra yolarımız ayrıldı
Ben gurbete okumaya gittim
Sen köyde kaldın
Hasret dolu
Çile dolu
Yıllar başlamıştı.
Aradan yıllar geçti
Üniversite bitti
İşe başladım
Sonradan
Sen de geldin İstanbul’a
İşe girdin
Evlendin
Mutluydun
Başını sokacak bir evin vardı
Eşini seviyordun
Dünya tatlısı bir kızın oldu
Her şey güzeldi
Güzeldi de kardeşim
Çok içiyordun çok
“İçme ” diyordum
Dinlemiyordun
Belki haklıydın
Çok çekmiştin
En güzel günlerin
Dört duvar arasında geçmişti..
Bu yüzden kızamıyordum
Bir sabah
İşe gitmek için kalktığında
Sendelemiş
Banyo da düşmüştün
Beyin kanamsı dendi..
Yedi tepeli şehrin
Yeditepe Hastanesine kaldırdık
Yatıyordun
Gözün kapalı
Boylu boyunca
Ulu bir çınar gibi
Bir umutla
Bekledik, bekledik, bekledik
Günler geçti
Hep uyudun
Açmadın o kara gözlerini
Bakmadın yüzümüze
Kulak vermedin sözümüze
Ağıtlar feryatlar
Gözyaşları arasında
Ayrıldın aramızdan
Aylardan Zemheri
Dışarısı kar kış
Ben sokaktayım
Sen topraktasın
Üşüyor musun kardeşim
Üşüyor musun? ...

9/01/2013 Feriköy-İSTANBUL