Üşüyor Lalelerin Şiiri - Talat Hoş

ÜŞÜYOR LALELERİN

Mahmur gözlerinde tutuşurdu süvari
Matemini dağıtmıyor geceler şimdi
Sonsuzda uçan kelebek dururken
Maverada aradın benim hayallerimi
Bu bahar mevsiminde bir pula satma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni

Tiryaki ellerini soruyor her çiçeğe
Uzatmışsın sürgünü ses vermiyor mahurlar
Bağladım mutluluğu rengarenk kelebeğe
Burnunun kokusunu çiçekler unuturlar
Işığım kesilmesin zindana atma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni

Aynalar gülüşünü soruyor yalnızlığa
Teselli arıyorlar resimlerden çaresiz
Güller dahi ufuktan bakıyorlar uzağa
Lalelerin üşüyor senden ayrı habersiz
Som altınlar dururken demirle tartma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni

Rüzgarlar bahçelere kokunu dağıtırdı
Saçlarına yıldızlar konuyordu semadan
Parmaklarım incelmiş hayalini tarıyor
Ruhumu imbiklerden geçiriyor hatıran
Yasemenlerin soldu artık sarartma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni

Mehlika Sultan sendin meftun düşmüştüm derde
Serap değil gerçektin yanıyordu sahralar
Dilim bile kurudu mesafeden usandım
Dön yüzünü bak hele derinleşti yaralar
Tuz basarım yareme artık kanatma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni

Yollarına gül dökerdi esen saba rüzgarı
Gülden halhal geziyor yabancı diyarları
Üzüntümü unuttum feryadım uzaklığa
Sen gidince yıkıldı gönlümün mimarları
Hüznüm katmerleniyor artık ağlatma beni
Geri dön ihtişamla ihtiyarlatma beni
TALAT HOŞ