Üşüyor Küçük Yaprak Şiiri - Müzeyyen Şahin

Ve karakış gelir avlu içlerine
Davetsiz bir misafir gibi oturur
Ne elma ne armut; Kurur kaysı ağacı da
Bir dal direnir soğuğa
Ucunda cılız yaprak direnir umuda
İğne yapraklılar adını alsa da kimseyi iğnelemden yaşama derdinde
Savaşını sürdürür minicik yaprak
Soğuk çukur açmıştır ufacık bedenine
Yeşili çağla yeşilinden solmuştur artık
Boynunda ne bir atkı ne bir şapka
Eyvah üşüyor yeşil yaprak
Direnirken bir yandan;
Küçük kimsesiz çocuklar gibi yalınayak
Ve bahçesinde bir düş mevsimi
Kış mevsimi
An gibi kısa gelir artık donmak
Elbet sonunda olacağı varsa da olsun demez dilleri
Direniyor yeşil yaprak
Koskoca bir mevsime; kışa direniyor
Belki de hiç bilmeyecek
İlkbahar gelince toprak anasının sıcacık kucağını
Ve başka bir ağacın dalında yeniden bahara merhaba demeyi
Direniyor küçük yaprak;
Yolun yarısından dönnene ibret olsun diye