Üşüyor Kalbimin Akşam Üstüsü

Üşüyor
kalbimin akşam üstüsü çâre/ siz !
El uzak,
Vicdân nankör
Hıçkırıyor sırtı dönük bekleyişlerim
Bitmiyor içim de neden ? Dürtüsü

Kala kalmış
Kimlerin umuduna yanmış ciğerparem ?
Fabrika dumanı,
Kimyasal atık çâre  siz'liğime kalkışanlar   !
Vagon, vagon kırılganlığımı
Taşıyor kirli limânlar

Üşüyor
kalbimin akşam üstüsü çâre/ siz !

Sırtında kamburu yaklaşıyor yarınımın;
Karın ağrısı sâbrım
Ve tâhlilsiz güvenlerim var.

Çâre  siz ; Yanaştım bakın
Biçâre bakanlar oldu
İzlediler, sustular, kayboldular
Benim yangınım kendi içimde
Yanmaktan korktular.

Üşüyor
kalbimin akşam üstüsü çâre /siz !

Sarpa sarmış
Dağınık makara
Dikiş ipliği gibi düşüncelerim
Sol yanım sökük,
Bir omzu kırık umudumun
Başı dik varlığımın
Birtek emeğimin boynu bükük

Üşüyor
kalbimin akşam üstüsü çâre  siz !
Nedenleri soruyorum neden/siz
Varlığıma nânkör
Neden böyle
Câre sizler'siniz

Murat Çakıroğlu