Üşüyor hâlâ Şiiri - Ali Alper Durmuş

Günler aylar yıllar devran değişti
Dik başı eğmedi üşüyor hâlâ
Millet sevdasıyla zindana düştü
Göz yaşı değmedi üşüyor hâlâ

Her zaman bekledi yardımı haktan
Sabrı umut yaptı umdu hep yoktan
Dostum dedikleri üşüttü soğuktan
Kâdere söğmedi üşüyor hâlâ

Mapushane camı kasten kırıldı
El ayaklarına zincir vuruldu
Davası zindanda sanma yoruldu
Güneşler doğmadı üşüyor hâlâ

Çileyi çok çeken ham mı koruk mu?
Gönlü ısıtan sıcak mı soğuk mu?
Millete sevdiren har mı körük mü?
Gönüllere sığmadı üşüyor hâlâ

Elinden geleni yap ey zalim
Yaradan nasılsa görüyor hâlim
Birgün gelir zulmü yıkar vebalim
Karanlık boğuldu üşüyor hâlâ