- Üşüyor Gözlerimdeki Huzur....

Beyazdan da öteydi kara sevdamız; erguvan rengi akşamlar, vedaya ağıt yakmadan önce…

““kaybettiğim gülüşüme, sesime….””

Senli mevsimlerde sema hep maviydi,
Bu gri havalar anlamaz beni.
Bir de deniz renkdaşıyla bakışırken ellerini tutmak vardı
İlk bakışmamız gibi
Zeytin ağaçları ve palmiyeler zeybek havasında
Gökçebel, SEN kokuyor hala,
Oysa SEN’li şiirler yazmayacaktım
Yüreğim ne beni ne de kalemimi dinliyor

Hani ayışığına el sallardık aynı saatlerde
Aynı dizileri izlerdik farklı kentlerde
Allahım ne kadar çaresizim
Ne yapsam özlem dinmiyor..
Ne kadar mutluydum oysa
Alev alev şiirler…
Bir de gurbet kurşunluyor akşamlarımı…

En çok neyi özledim biliyor musun
Biliyorum sen de özledin hayır desen de..
Seninle ilk konuşmayı,
Bir türlü vedalaşamadığımız o eşsiz anları…
İlk buluşmamızda saatlerce beklemiştim
Ve bir yere oturamamıştım
Deli sanmıştı beni İzmir esnafı

Aşkın ömrü, merhameti, zamanı, adı yok.!
Yıllarca bekletir gelmeden önce,
Üç kez gülümsetir, üçyüz tokat atar gider
Geride kalan; ıslak şiirler, uykusuz yürekler,
Tüketilen umutlar, yolculuklar
Ve intihar rengi özlemlerde boğulmalar…
Kendimi affetmeyeceğim, beni anlatamadığım için
Oysa HİSSETMEK yeter demiştik…

Yine hazan vurdu, dut kurusu ikindileri,
Bu kaçıncı vurgun.!
Şimal gölgesi düşmüş vuslata,
Üşüyor gözlerimdeki huzur,
Üşüyor bizi bekleyen kentler,
Beyazdan da öteydi, kara sevdamız.!
Erguvan rengi akşamlar ağlıyor Akdeniz’de,
Avuçlarımdan kayıyor yarın,
Söz bitmiş….
Aşk, yazgımın yüz akıydı; şiirlerim gibi

Arzın çeyreği kara; yani tutkumuzun rengi
Yeryüzünün dörtte üçü su,
Ömrümün her saniyesi, SEN
Onuncu gezegeni buldum bizim için,

Bak, güneş soğuk
Sema üzgün
Deniz aşksız anlarımıza akıyor
Ve
Bir çocuk öğretmişti bana sevgi için ölmeyi
En çok da bu öldürüyor beni…

Egeli sokaklar ağlıyor Güneydoğulu acılarıma
Nerdeysem oralıyım’ı oynuyorum
Oyunun en tatlı yerinde eve çağrılan çocuklar gibi kızgınım
Masalın en vuslat yerinde uyumuşum kollarında
Sabah yoktun
Masal yarım kaldı
Annemin elleri uzak
Ve hiçbir çocuk oyuna çağırmıyor düşlerimi...

20 Nisan 2009
Bodrum
İbrahim EROĞLU