Ateşin sürgünlerini sundu hayat çocuğa
Aslını merak etti çocuk
Bağrındaki aşka benzetti önce
Sonra üşüdü hayat avuçlarında
Yırtıp attı bir romanın sayfalarını ateşe
Sustu ansızın ateş
Su serpti gönlündeki yalnızlığa
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta