Üşüyenler Şiiri - Yakup Çabak

Gün boyu çalışırdık.
İşler biter akşam olurdu.
Bir birimize gelir giderdik.
Sohbetlerimizle ısınırdık.
Ya şimdi
Sende üşüdün hasta oldun Komşuluk.

Bir odada on kişi
Bir yorgan altında.
Birliktelik sıcaklığı vururdu duvarlara.
Ya şimdi.
Aynı sokakta yürümüyor kardeşler.
Sende üşüdün sende hasta oldun kardeşlik.

Anca beraber kanca beraber olunurdu.
Ruh ısındıkça
Dürüstlük mertlik öne çıkardı.
Ya şimdi
Sende üşüdün sende hasta oldun
Arkadaşlık.

kokun sokağın başından gelirdi.
Ağaçların gölgesinde yeşerirdin.
Ağaçlar kesildi açıkta kaldın.
Kokun gelmez oldu.
Sende üşüdün sende hasta oldun
Sebzeler.