Üşüyen Zambak Şiiri - İlknur Solak

Yağmurda üşüyen zambaklar gibi bekliyorum seni
Hüzünbaz gözyaşları süzülür yapraklarıma
Seni bana anlatan gösterişsiz, riyasız
Soğuk nefesimin ısıttığı gökyüzünden

Elimde senden kalma bir gül demeti
Yaşamaktan yorulduğunu haykırıyor
Oysa ben sana gülün dikeninden daha tutkundum
Tüm suskunluğumla yaşamaya geldim
Hadi aç kapıyı uzat ellerinle yüreğini

Kusursuz yanlarımla sev beni
Şımarık bir çocuk olurum seninle
Varlığın sebebim olur, varlığım olur
Üşüdüm artık sevgisizlikten
Sevgiden dokuma bir aba istedim senden
Yağmurda üşürken aşktan öldü derlerse
Sakın inanma …..