Üşüyen yüreğimin derinliklerinden

Sıyrılsam benliğimden
Uzaklaşsam dünyanın dağdağasından
Koşsam arkama bakmadan
Bıraksam kendimi sonsuzluğa doğru
Ve rahatlasam rahatlatsam aynı süzgeçten geçenleri..

Aşsam tüm engelleri
Duanın sırlı anahtarıyla açsam kapıları
Geride bıraksam göğümün şimşeklerini
Çiçekler dersem gönül otağımdan
Ve ferahlasam ferahlatsam aynı süzgeçten geçenleri

Yırtsam karanlığın perdesini
Şafak sökse inleyen yüreğimde 
Işıl ışıl olsa gözlerim
Yorgunluğum veda etse bir yaz akşamı
Ve canlansam canlandırsam aynı süzgeçten geçenleri

Çözsem urgan misali dolanan ipleri
Ellerimden ve ayaklarımdan
Özgürlüğün kanatlarına tutunsam
Kanatlansam masmavi göklere
Ve uçsam uçursam aynı süzgeçten geçenleri

Dayansam Rabbimin kapısına
Ağlasam ağlasam nazlanırcasına
Alsam muştumu sevinsem doyasıya
Kaybolsam şükrün manevi hazzında
Ve daha da güçlensem hayat denen çile dergâhında.

Dünya hayatı bir süzgeç misali
Bilenirken nefis sabrın kıskacında 
Payına düşenle yetinirken ruh
Pervaz eder de gökler ötesine
Belki de melekler alkış tutar şenlik havasında
Ve bir dua dökülür üşüyen yüreğimin derinliklerinden
Ey Rabbim sen bizi n’olur kazananlar safında ağırla..