Üşüyen Sokaklar ve Ben...

karanlığın akşamında düşünürüm seni
yıldızlar yorgun ve sokaklar soğuk

kafamda bin bir soru
dört bir yanım hüzün
öylece gezer dururum
yalın ayak ve yorgun

nağmeleri gömdüm sineme
mevsimler sanki zemheri

hüzünlü bestelerim
nerde o eski şarkılar
birde ruhumun bahar günleri

ağlama desemde gözlerime
yığın dolusu birikmiş yüreğime
bir kere

neyim kaldı eğlenecek
üç beş fıkra anlat karanlıklar aydınlansın
başa dönsün hayaller
varsın gitsin bedenim
bana kalsın umutlar

gözüme girmez uykularım
şafağı beklerim

bitmez hasreti kalır gözümde özlemim
karanlığa mahkum olur bedenim
gün gelir ölüm olur
anlatır beni sana
üşüyen sokaklar...
Hüseyin YANMAZ
24/10/2014